AİBÜ BOLU SAĞLIK ARAŞTIRMA VE UYGULAMA MERKEZİ
DÜZCE ÜNİVERSİTESİ

Bu araştırma KVC yoğun bakım ünitesinde yatan hastalarda deliryum ve risk faktörlerinin belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır.

Yöntem:
Araştırmanın örneklemini bir tıp fakültesi hastanesinin KVC yoğun bakım ünitesinde yatan 55 hasta oluşturmuştur. Araştırmanın verileri araştırmacı tarafından hazırlanan hasta tanıtım formu, Yoğun Bakım Ünitesinde Konfüzyon Değerlendirme Metodu, Glaskow Koma Skalası (GKS), Richmond Ajitasyon Sedasyon Skalası (RASS), Akut Fizyoloji ve Kronik Sağlık Değerlendirmesi (APACHE II) ve Basitleştirilmiş Tedavi Yaklaşımları Skorlama Sistemi (TISS-28) ile Mart 2008-Nisan 2009 tarihleri arasında toplanmıştır. Verilerin analizinde Ki-kare, Fischer kesin ki-kare, t testi, Mann-Whitney U testi kullanılmıştır.

Bulgular:
Araştırmada hastaların %18.2 (n=10)'sinde deliryum geliştiği, deliryum gelişen hastaların %80.0'inin hipoaktif tip olduğu, yoğun bakım skorlarından APACHE II, RASS, TISS-28 puanlarının deliryum gelişen grupta artış gösterdiği, deliryum gelişen hastaların mortalite hızının deliryum gelişmeyen gruptan daha yüksek olduğu ve aradaki farkın istatistiksel olarak anlamlı bulunduğu, deliryum gelişen hastalarda yoğun bakım ünitesinde yatış süresinin daha uzun olduğu belirlenmiştir.

Sonuç:
Deliryum kalp damar cerrahi yoğun bakım hastalarında tahmin edilenden daha sık ve özellikle de hipoaktif formda görülmektedir. Bu nedenle yoğun bakım ünitesinde yatan hastaların deliryum belirtilerinin erken dönemde belirlenmesinde hemşirelerin önemli rol ve sorumlulukları vardır. Hemşirelerin deliryumu değerlendirebilecekleri ölçeklerin kullanımı konusunda eğitilmesi, hastaların güvenliği ve bakım kalitesinin artırılması açısından önemlidir.